Hayal'et

Hayal'etler de canlıdır.Onlar da ağlar onlar da hareket eder.Ama şöyle bir fark vardır.Hayaletleri ne gören olur ne de duygularını hisseden....

Aslında ben de bir kıza göre uzundum.1.70 boyundaydım.Ama çarptığım kişinin karnına çarpmıştım.Hemen ondan uzaklaşıp kızarık yanağımı hiçe sayarak geriledim.Okyanus rengindeki gözleri gözlerimi delip geçiyordu.Kalbim bir an ritminden hızlı atmaya başlayınca kendi kendime hatırlattım.Aptallaşmak yok sakin ol ama hatırlatmam ya da kendime kızmam işe yaramamıştı gözleri hala bende kaşlarıysa çatıktı.

Kulağında büyük bir kulaklık vardı.Ayak ucunda yükselip kulaklığı kulağından çıkardım.Çünkü özür dilesem bile beni duyamayacak kadar yüksek seste müzik dinliyordu.''Özür dilerim.'' Kaşlarını daha da çatıp kulaklığa yöneldi bense kulaklığı kendi kulağıma taktığım gibi koşmaya başladım.Salak salak gülerken kolumu sertçe tutmasıyla kolum acımıştı.Kaşlarımı çattım.Kolumu hala sıkmaya devam ediyordu.

''Yeter! Canımı yakıyorsun.'' İlk kez ifadesiz yüzü hafif bir sırıtmayla aydınlanmıştı.Gülüşü benimde gülmemi sağlarken acıyı bir anda unutmuştum.Gülmemden faydalanıp kulaklığa uzanırken güldüm ve o uzanamadan kulaklığı elime aldım.''Kulaklık niye senin için bu kadar önemli?'' Sonunda kulaklığa uzanırken ayağım bir şeye takılıp tam düşecekken beni düşmeden yakaladı.Yakalarken bir saniye bile olsa yüzlerimiz birbirine fazla yakın durduğu için yanağım kızarmıştı.Ayağa kalktığım anda kulaklığı kaptığı gibi yanımdan ayrıldı.