Hayat gayet güzeldi.Taki babamın öldürüldüğü şiddetli rüzgarla beraber bardaktan boşanırcasına yağan yağmurlu geceye kadar. Babam hiç bir zaman intihar etmeyi bile düşünmemişti.Bundan adım gibi emindim.Ama polis benimle asla aynı fikirde olmadı.Babamın ölümüne şahit olduğumu söylememe rağmen.Bu olayla ilgili bırakın soruşturma açmayı beni bile dinlemediler.Bu olayı herkese unutturdular. Ben ve babamın en iyi öğrencisi olan Emre hariç herkese bu senaryoyu yutturdular. Babam olmadan hayat nasıl yaşanılır olabilirdi ki?Ahh.Canım babacığım.Kendi ölümünün o gün olabileceğini nereden bilebiliridi ki?Yoksa bilebilirmiydi? Bu olaydan sonra kendimi karanlık bir odaya soktum ve kapıyı kapatıp kilitledim.O kapının yıllar sonra zar zor açılabileceğini nereden bilebilebilirdim ki?