"yeter... Kulaklarım duymasın sesini. gözlerim görmesin yeşilerini. Tenin deymesin tenime. Yakma beni Toprak kül etme beni." Dizlerimin üzerine çöktüm. Ağırdı yüküm. Gözlerimden boşalan yaşları şidetli yağmaya başlayan yağmur silerken elerimi yüzüme kapatım. Zordu insanın sevdiğinin karşısında ağlaması. Oda çöktü karşıma. Ölmek istedim o an. Elerimi yüzümden çektim ve ağlamaktan kızarmış gözlerimi onun gözlerine diktim. "Bana niye bunu yapıyorsun?" Hiç düşünmeden cevap verdi. "seviyorum." Güldüm "sana inanmıyorum." Kafasını gök yüzüne kaldırdı ve avaz avaz bağırdı. "seviyorum lan! Seviyorum işte! Durmak nedir susmak nedir bilmiyo kalbim... İnanma... ben genede Seviyorum." Susam canım yanacaktı. Konuşsam onu yakacaktım. 🦋