Keşkeler listesi

"Hapishane duvarları soğuk olur." sesi durmamı sağlarken önümde ki polis arabasına doğru bakakaldım.

"Ben üşümeyi severim." dedim kararımdan vazgeçmediğimi ima ederek.

"Eğer tek bir adım dahi atarsan aileni teker teker öldürürüm." tehditkâr sesi kulaklarıma değdiğinde ciddiyetini kavradım.

"Nefessiz birinin ailesine dokunacak. kadar şerefsizsin sen." sesimi duyduğundan emindim ve ona hakaret etmiştim. Normalde beni dayaktan öldürürdü; pislik. Ama artık ne tehditleri ne de gereksiz yere beni dövmesi bende bir etki yaratıyordu.

Ağır hareket ederek arkamı döndüm. Bana ifadesiz bakan yüzüne baktım ve tebessüm ettim. Artık delirdiğim tescillenmişti. Bana bakarken gerilen yüzü paha biçilmezdi. Gözleri dipsiz bir kuyuyu andırıyordu ve bu beni boğuyordu. O da boğmak istiyordu zaten.

Başımı aşağı doğru eğdim. Ellerime bakarken titrediğimi fark ettim. Sahi bir katilin eli titrer miydi? Ve cezasını çekmek yerine kaçar mıydı? Buğulanan gözlerimle belime doğru elim uzandı. Bıçağı sakladığım yerden alıp sivri kısmını elimle bastırdım. Avuç içimin sızladığını hissettiğimde ve acının tatıdını aldığımda, öldürdüğüm insanın canının nasıl yandığını düşündüm. Çok acımış mıydı?

Elimden alınan bıçakla kanayan yaraya bakmaya devam ettim. Sıcak sıvı damla damla yere akarken bir el çenemi kavradı ve yüzüne bakmamı sağladı.

"Küçük bir kız çocuğundan farksızsın!"

Koyu kahve gözlerinde bariz belli olan öfke kaşlarımı çatmamı sağladı. O anda acıyı unuttum. Sanki transa geçmiş gibi ne yaptığımın şimdi farkına varmıştım. Her zaman beni bu durumdan kendisi kurtarıyordu. Bıkmadan.

Ardından bana dediği cümle ile
kendimden geçtim. Sanki tedavi edilemez bir hastalığı yenmişim gibi sevinç dalgası geçti içimden. Doğru muydu? Duyduğum kelimeler tekrar ve tekrar yankılanıyorken kulağımda ona birke