BİR KEMAL HİKAYESİ

Camdan kalpli derler ya en ufak şeye alınır,kırılır insan.Nedense bu günlerde etrafında gördüğü herkes camdan kalpliydi.Kemal 'in annesi ve babası sürekli olarak .en ufak şeylerden hır gür çıkartır.Hatta bu kavgaların sonu tabak,çanak fırlatmaya kadar giderdi.Ahmet ve Efelerin de evinde durum pek farklı olduğu söylenemezdi.İşte sırf bu yüzden bu üç arkadaş bu sıkıcı atmosferden kurtulabilmek için küçük tepedeki çitlembik ağacının altına hafta sonları piknik yapmaya giderlerdi.O sabah çiçek kokulu,bembeyaz çarşafların içinde mışıl mışıl bir uykudan uyanmıştı.Kemal yataktan kalkar kalkmaz komidinin üzerinde duran saatini takmak olurdu.Odası İzmir Körfezinin masmavi denizini görüyordu.Manzara harıkaydı fakat miskin miskin seyretmeye koyulunca insan dünyasını unutuveriyordu.Kemal 'in en sevdiği günler hafta sonları ve tatil zamanlarıydı.Kemal hiç çaba göstermezdi başarmak , çlışkan olmak için,karne günüü gelmek üzereydi ve Kemal karnesi gelecek diye üzülüyordu çünkü annesi ve babası karneyi görünce çılgına dönecekti.Okulun son günüydü herkes sevinçle karne almaya giderken Kemal onlarla aynı düşüncede değildi.Kemal Ahmet den bıktığı için onu hep tersliyordu.Ahmet, Kemale yardım ettikçe zararlı çıkıyordu.Ahmet ,Kemale ısrarla çalıştırmak istediğini söylüyordu.Kemal 'in annesi Ahmet 'in annesinin çocukluk arkadaşıydı.Kemal 'in annesi bir gün Kemale dedi ki "Ahmet 'in yardım etmesini neden istemiyorsun ?"Kemalse bahane uydurup geçiştirir annesini.Ahmet kendisini hep üstün görüyor dedi.Kemal !in annesi Ayşe teyze Ahmet 'in evine gider ve sorar.Ahmet ise olurmu öyle şey Ayşe teyze der .Annesi eve döndüğünde kemal i evde bulamayıp arkadaşı Ege gile gider.Kızgın bir şekilde eve gidiyoruz der ve eve dönerler.Annesi neden yalan söylediğini sorar Kemal ise Ahmet benden daha çalışkan der.Annesi ise niye olacak oturup der