37 chapitres En cours d'écriture Mahinev, yalnızlıkla arkadaş bir kızdı. Doğduğunda yalnızdı, acı çekerken yalnızdı, büyürken yalnızdı. Böyle öleceğini düşünüyordu ta ki bir ailesi olduğunu öğrenene kadar.
Aynı şehrin içinde, kendisinden kilometrelerce uzakta; annesi, babası, abileri ve kardeşi vardı.
"Artık yalnız olmayacağım diye düşünmüştüm. Beni sevseydiniz eğer, size bunu misliyle öderdim. Neden canımı acıttınız?"
🌠
"Bana ne istediğini söyle."
"Seni." dedim. "Seni istiyorum."
Pamir gülümsedi. "Pekâlâ, bu kolay. En başından beri bana sahiptin zaten."
