Δεν με ήθελε μεσα στα πόδια του και μου το είχε ξεκαθαρίσει απο την πρωτη στιγμή που με είχε γνωρίσει . "Ειμαι το κακό αγόρι και εσύ το καλο κορίτσι , βλέπεις ; δεν βγάζει νόημα " Με αυτά του τα λόγια μου έδειξε πως δεν ήθελε να βρίσκομαι κοντά του . Όμως εγω δεν τον άκουσα , και τώρα να'με , μπλεγμένη μαζί του , να μας κυνηγάνε με κίνδυνο την ζωή μας . Μερικες φορές σκέφτομαι πως μπορεί να ηταν καλύτερα, αν εκεινη την ημέρα που μου ειπε να μείνω μακρυά του να το έκανα . όταν όμως το σώμα του ειναι κολλημένο πανω στο δικό μου , λόγο της υπερβολικής ταχύτητας με την μηχανή , με την ανδρεναληνη να κυλάει στις φλέβες μου , αμεσως σταματώ να σκέφτομαι τις λογικές μου σκέψεις . "Έτοιμη ;" Ρωτάει καθώς μου δίνει το κράνος μου , βγάζοντας με απο τις σκέψεις μου . Χαμογελάω και εκείνος βάζοντας μια τουφα πίσω απο το αφτί μου, με τραβαει προς την μηχανή του . "Δεν έπρεπε να το εχεις κάνει αυτο , τωρα μπορεί και να καείς " Μου λέει για τουλάχιστον εκατοστή φορα . Το ξέρω πως έχει δίκιο , όμως τώρα πια , επιλέγω να καω στην πυρά μαζί του .