Aşk mıydı bu? Taşları yerli yerine otutturamıyordu ne yapsa...
Daha şekillenmemişti anlaşılan, esintilerin peşindeki duyguları..
Sevdiği tüm insanlar geliverdi gözünün önüne ;annesi, babası,kardeşleri... yare duyulan derin hissi, onlara duyduğu sevgiye benzetemedi yine de... Sonunda sevgiliyi ayrı bir yere otutturdu gönül dünyasında...
Hayattan herzaman mutluluk, gülücükler ,sevgi istemezdi . Sadece gülmesi ne zaman sona erecek korkusundan sıkılmıştı artık.
Hayat bazen elindekileri değil,
İçindekileri bile alır senden ,
Ve ait olmadığını hissettiğin mekanları,
İnsanları çekmek zorunda bırakır seni...
Çekip gitmek ,
Bırakıp gitmek istersin ,
Ama öyle düğümlenmiş ve kalındır ki bağların ...
"Mecburiyet" der ,
"Hayat şartları" der çekersin...
Ve vazgeçtiklerin arasına ,
Önce kendini eklersin...