Ne derdimi anlata bildim nede kendimi.Merhaba ben bir boşluğum . Beni sana bağlayan şeylerin yok olduğunu görmeye basladığım andan itibaren mesafelere karşı kinimin de arttığını gördüm. Mesela çıkıp gitmek için paramın olmadığını görünce cebimde , sevmenin aşık olmanın kalp ve cebe de zarar ettiğini gördüm , sigara parasıymış , geceleri alışkanlık olan iki bira parasıymış birikmiş olan biraz paramın sevgim gibi azaldığını gördüğüm an başladı hayata kurşun gibi küfürlerim..
Kimse duymadı ama, seferinde kendimle dertleşip , kendime küfür edip kendimle içtim. Yaktığım her dal sigara da dudaklarını aradım , çakmağı tutarken ellerim titrediği an anladım ki ben tüm refleksimi gözlerine bakarken kaybetmişim, o günden sonra uzun süre kimsenın gözüne bakamadım.
Bazı mesafeleri kilometreleri bahane sayan ahmaklarla dolu bir dünya da yaşıyoruz gerçeği gözlerden kaçmamalı. Ve şuan benım iki sokak ötemde ama milyon kilometrelerce uzaktaymış gibi ayrıyız bilmem anlatabildim mi? Mesafeler sadece kilometreler değildir , Vatan için canından olan mehmetçik abimin kardeşimin , ana yüreği nasıl yanıyorsa , benım kendi annemın yüreği de aynı şekilde yanıyor acıyor , acının sevginin mesafesi olmaz bunda bi anlaşalım.
Mesafe kavramını sadece gol vuruşlarında dikkate alan bir adamım ben , bana kimse gelipte mesafeye koyulan aşk engeli var diye bahsetmesin onlara halısahada 35, 40 metreden attığım golü anlatırım donup kalırlar..
Sonra aşkı anlamazsın sen diyip karşı tarafıma geçiyorlar, sanki aşktan cok anlıyorlarmış gibi.
Kusura bakma onun için en uzun mesafe , mesaiyeye kaldığı saatlerin toplamıdır..
Bilmem anlatabildim mi