Geçmişin İzleri

Hayat satrança benzerdi. Kazanmakta kaybetmekte bizlerin elinde olan birşeydi. Hayatımızın alt -üst olması ile herşeyin mükemmele yakın bir boyuta dönüşmesi dudaklarımızdan firar eden küçük ama büyük etki yaratan sözcüğe bağlıydı. "ŞAH ve MAT " Eğer şahını kaptırmayacaksan aklını kullanmalısın . Eğer oyundan dönmeye meyilli isen de çok geç kalmışsın demektir . Oyun başladı . Oyun hep hazırdı . Sadece o güzel dudaklarından çıkacak iki kelimeyle piyonlar harekete geçecekti. Dudaklarından çıkması gereken şey ise "Ben Hazırım " olmalıydı

*************************************

Kim bu oyunu kazanacaktı peki ?
Ya da hayatlarını oyunlarına adamış olan bu ikili berabere mi kalacaktı ?
Beraberlik kaos demekti . Beraberlik , hiç gelmeyecek ve gelmesi istenmeyecek barış demekti . Beraberlik duguların açıklığı demekti . Tüm bunlar ise satrancı, kutsal olan hayatla bağlantılı oyunu taşlarıyla devirmekti?
Taşlar devrilecek miydi peki ?
Yoksa oyun kaldığı yerden devam mı edecekti ?
Kim devirecekti taşları ? Ya da kim o mühürlü kelimeyi söyleyecekti. "ŞAH VE MAT "

***************************************
Koşuyordum. Yağmur beni ona kurban etmek istercesine geçen her dakika artıyordu. Bu gidişle barajlar bile dolardı artık. Yağan yağmur dan neredeyse ağladığımın bile farkına varamayacaktım. Ama kızaran ve ağlamaktan moraran gözlerim her halukârda beni ele veriyordu. Canım acıyordu . Vurulmuştum. Kafamı kaldırdım . Birinin elini görmüştüm . Ona doğru kafamı kaldırdım . Oydu . Ya o gerçekten burdaydı. Ya da yağmurun oynadığı aptalca bir oyundu bu. "Benim Manolyam! Ben geldim! Ama hiç memnun değilim . Söz vermiştin. Sözünü tutmadın. Bende o sözü sana hatırlatmaya geldim . Çok yakında Manolya geri döneceğim ..."

☆Küfürlü içerik vardır.