Öğretilmedi! Alışkın değildik. Mutluluğa bir an sevinsek bahçemizde baykuş öterdi. Kalpsizler ülkesinde, bir sevimlik canımız vardı. Ansızın biri gülse yüzümüze, kendimizi son isteği sorulan mahkûm zannederdik. Biraz heyecan, biraz korkuyla geçirirdik ilmeği, her gece hüzün ayağımızın altından tabureyi çeker, yüreğimizden öylece asılırdık...