Δίχως αύριο

Τα μικρά κείμενα με γοητεύουν. Έχουν δική τους ζωή, δική τους ανεξάρτητη υπόσταση. Μπορεί να είναι αστεία, ρομαντικά, να κρύβουν πόνο ή χαρά, γέλιο ή δάκρυ, αισιοδοξία ή σκοτάδι. Πάντα, όμως, τραβούν το δικό τους δρόμο, χαράσσουν τη δική τους πορεία. Μια πορεία μόνο στο σήμερα, μόνο στη στιγμή. Πορεία που ξεκινάει ανασαίνει και πεθαίνει εδώ...δίχως αύριο.

H επιμέλεια του εξώφυλλου έγινε από τη sorellavasoula. Σ΄ευχαριστώ...