Hazan Zamanı

Mutlu olmayı bekleme, hayat kısa ya mutlu olmadan ölürsen?
Tek bildiğim yazmaktı, kalemi elime aldığım gün, kağıdı buldum. Gözyaşlarımı, hüznümü, tuzla buz olmuş kalbimi, cam kırıklarının battığı yüreğimi yazdım. İnanmayı bıraktığım umutlarımı yazdım, kurduğum hayallerin enkaz altında kalışını yazdım, yazdım da bir tek mutluluğumu yazamadım. Her gün belki bugün dediğim mutluluğu yazmaya çabalayamazdım. Bende her gece yastığa başımı koyduğumda ''Her gün daha fazla umut'' diyerek kendimi ayakta tutmaya çalıştım. Fakirin ekmeği umuttur ya benimki de o misal. Sonra bir döngü yarattım kendime umut ettim, mutlu olmak istedim, mutlu olmak istedikçe hayal kurdum. Bazı hayallerim için çabaladım, bazıları içinse evrene sinyaller yolladım. Bilirim hayatın hepimiz için bazı planları vardı, belki de yolladığım sinyaller o planlar için bir yol olacaktı. Bir umut.