kuma-töre-Gaziantep-Urfa-DAYAN YÜREĞİM-

Aze, Baran, Azad, Elif, Miran, Botan,zilan,.........hepsi bir dünya..hepsi ayrı bir hayat...GERÇEK Mİ...GERÇEK...VAR MI BÖYLE AĞA...VAR MI BÖYLE AŞK....VAR MI SEVDİĞİ İÇİN KENDİNDEN GEÇEN

Aze'nin teni, kokusu...bir an bile aklımdan çıkmıyordu....İlk defa hayatımda ilk defa....huzur diye bir şey hissediyordum....Huzur, heyecan...korku...şehvet....tutku....şefkat ile harmanlanmış...İsmi olmayan bir duygu....Bir dakika bir dakikaya bile tahammülüm yoktu...Yanımdan gidince şekeri alınmış bir çocuk gibi hissediyordum....Bu duygu o an ortaya çıkmıştı...Ona seslenip de bana cevap vermediği...beni duymadığı....bana bakmadığı an....ilk an o andı...Kayboldum...yok oldum....Her şey hayatımda silinip...gitti...Hani derler ya....yeniden doğdum...Ben o an yeniden doğdum...nasıl anlatabilirim bilmiyorum ama yok oluşla var oluş arasında bir andı...Birini kendinden önce düşünmek....birinin nefesini duymak için çabalamak....Allahım beni bir daha onla sınama...diye .Durmadan dua ediyordum...
Çünkü ne zaman bu kadar içime işledi
Ne zaman ben oldu....bilmiyorum...ama bundan sonra o benimdi....