Geçer mi hiç acılar

Biliyorum hiçbirşey eskisi gibi olmayacak.Buna rağmen umut ediyorum.O kadar baglandim ki kopamiyorum , içimdeki seni atamiyorum.Kendimi kullanılmış yipratilmis bir eşya gibi hissediyorum ,yerime yenileri gelmeye hazirmis gibi..

Yüreğimde gecmeyen bir agri,uykumda bile beni bırakmayan uyutmayan bir acı..Bu aci öyle birşey ki aci veren kişi anca geçirebilir..Ne dost ne de annem geçirebildi.Sadece o !
Ama bu da imkansiz ki hayatta en zor şeylerden olan aşk acisi geciyor sanarken onun mutlu oldugunu duymak uzulmedigini duymak bile acının tekrardan alevlenmesine yetiyor...

Dışardan sessiz sakin duran ben , içimde hic sonmeyen yanginlarla ayakta durmaya çalışıyorum..

Aslında biliyorum birgün geçecek ama sadece biliyorum..
Geri dönmeyecek bunu da biliyorum..Korkuyorum yaşamaktan , nefes almaktan , benim yerimi başkasının doldurmasindan , beni unutmasindan korkuyorum...

Belki birgün geçecek ama o gune kadar bu aci dinmeyecek...