ÖLMEK KOLAYDİR SEVMEKTEN

araba kumarhanenin önünde durdu, Nizam aceleyle indi arabadan, koşar adımlarla kumarhaneye girdi, piyano sesi yoktu, köşk sessizdi, yanadaki salona yürüdü, pyanonun kapağı kapatılmıştı, gözleriyle salonu taradı, anya pencerenin yanındaydı, sigara içiyordu.
Nizam'ın kendisine doğru yürüdüğünü gördüğünde, yüzünde ilk kez bir şaşkınlık izi gördü Nizam. Gidip kadının karşısına durdu:

-Adınız ne?

-Neden soruyorsunuz?

-Çünkü kimse yokken, sabahın aydınlığında ikimiz burada yalnızken adınızı söyleyip söyleyemeceğinizi merak ediyorum.

-Bunun için mi geldiniz?

-Evet Anya, bumun için geldim.

-Adımı öğrenmişsiniz.

-Ögrendim... Ama sizin de bana adınızı söyleyip söylemeyeceğinizi merak ediyorum... Adınız ne Anya ?

Anya, Nizam'ın yüzüne, gözlerine baktı ve orada daha önce hiç kimsenin görmediğini, göremediğini, bir deliğin kendini yakarak yok edişinin parlayışını gördü. bundan korkmadı, bir başkası korkabilirdi ama o bundan korkmadı, aksine ilk kez bakışlarındaki boşlukta neşeye benzer bir pırltı belirdi.

-Delisiniz.

-Evet Anya... Adınız ne ?

Anya, sigarasından bir nefes çekti, tavana doğru üfledi, bakışlarını Nizam'a çevirdi, uzun uzun baktı, yavaşça, neredeyse şefkatle konuştu.

-Adım Anya...