"We both know this will end up, Shan. Let's Break up." simpleng pangungusap. Kinayang sirain ang buong buhay ko. pero kinimkim ko lang yon. doble-doble ang sakit, kaya tinago ko nalang lahat isang ngiti. pero okay lang sakin...kasi tama siya. minsan na namin napag-usapan to. na dapat handa kami sa ganitong pangyayari, pero actions are harder to do than words, right? How did we end up this way? Complications. kaya minsan naisip ko kung bakit pa kami pinagtagpo kung matatapos naman pala lahat ng napagsamahan namin? Ang sakit. Para lang kaming nag lalaro ng may dayaan. He even said "i'd rather love than fight, love." Kaya mas lalo akong natamaan, we love each other, right? The hell yeah! Pero siya tong agad sumuko. Kasi nga ayaw niyang nalaban...but he's not the only one fighting right? he prove me so much that....that word existed because he can do it. And alam niyang Siya nalang. Siya nalang. ang natitira'ng dahilan kung bakit ako nabubuhay!. Pero bakit siya bumitaw? He even ended up saying... "I'm scared to see the ending, love. What if I asked you someday....'Why are we pretending we can fight for it? This is bullshit already.'?" Ayan. Yan Ang totoong pangungusap na nagpawala na talaga sa totoong ako.pero I'm not bitter to him...I am still smiling whenever I heard a news about him having the happiest life. I want him to be happy...even if I'm not the one who's making him smile.
pero paano kung dumating ang araw na gusto niya bumalik sa buhay ko? Natuto na nga ba ako? O Mas sasaktan ko lang sarili ko?
Shan Dela Cruz. 20 yo, babaeng nagmahal ng lubos sa isang Jace Valdez....
And This is our Break-up Story...
__**__
TOTGA (Candy Stories #4) (Published under Bliss Books)
54 parts Complete
54 parts
Complete
Engineering students Pfifer and Ivan know that what they have is something special. Without a proper label between them plus an ugly twist of fate, can they manage to be together in the end--or will they remain as each other's TOTGA and nothing more?
***
May feelings na laging nandiyan, nakaabang kung kailan magpapapansin. Nakaabang kung kailan ako titisurin sa mga pamilyar na kanta, lugar, at salita. Magpapaalala sa isang mukha na hindi ko naman gano'n kakabisado pero pamilyar. Magpapaalala sa mga dating pakiramdam.
Malalaman mo raw kung sino ang The One That Got Away mo kapag narinig mo 'yong salita at nakaalala ka ng iisang tao lang; nakatisod ka ng mga dating pakiramdam; nangulila ka sa mga nakaraang saya; nakaalala ka ng mga pamilyar na sakit.
Sabi, time heals wounds at distance makes one forget. Bakit parang hindi naman effective? Bitbit ko pa rin lahat ng what if. Hindi pa rin ako makatakas sa maraming sana.
Ako ba ang bumitiw o siya? Tapos na ba kami talaga?
Ang sarap magtanong kaso...wala nga palang kami noon.
Disclaimer: This story is written in Taglish.