Çürük Vişne:mevsim Sonsuz Bahar

Adam ,kadını gece gibi sevmişti, ama kadın karanlıktan korkardı ...

Ruhunun alev tutmuş geçmişine eşlik eden ateşin kızgınlığı,göz yaşlarını okşayarak geçerken,bedeni bu acının varlığıyla birkez daha ölüyordu.
Acı, acımasız yangınıyla,kalbine geçirdiği pençesini,ruhuna işleyecek şekilde kamçılarken,kulağında solan bir acı sesi,bedenini ele geçirdi.
Karanlığın zalim dalgalarla geçmisinin örttüğü kara çarşafı,üstünden sıyırıp,ateşin en ücra köşesine fırlatıp,acıları gün yüzüne çıkardı .

"Ölüm bile senin peşindeyken, sen neyin peşindesin çürük vişne?"

"Yaşam,anlamını bile bilemediğin bir süre...ölüm ise ensemde solan bir nefe"