Geçmişimde Kaybolma

"Zaten ben hiç mutlu olmadım ki. Hep biryerlerim kanadı,hep ağladım,sevilmedim hiç. Değer görmedim. Sevgi nedir bilmedim. Sevdim değer verdim,ama sonunda hep üzüldüm. Hep kırdılar. İnsanların bana dediklerini şakaya vurdum herzaman. İyi oldukça ezildim. Ruhsuzlaşmak istemiyorum ama yavaş yavaş öyle oluyorum. İnsanlar nankör oldukça kimse mutlu olmayacak. Ben yaralarimi kendim sarıyorum. Kimse neyin var demiyor. Değiştin diyorlar ama bilmiyorlar ki bu değişmek değil,güvensizliğin bana attığı kazıklar... Neyse kimse anlamayacak zaten boşa konuşuyorum. " Dedi sitem eder gibi ah be güzelim ben sana ne söylesem şimdi...
"Sen hayatımda en büyük yaptığım yanlış. Bi o kadarda doğrusun. Vazgeçilmezim. En büyük mavimsin. Uçurumun dibindeki son ümidim. Hayallerimin ortağı. Şu bomboş kalbimi taşacak kadar dolduran tek kişisin. Şimdi senden bana kalan,sadece kırıp döktüğün kalbim. Söyle bana ben napıyım. Ben sana güvenmiştim."
Haklıydı Allah Kahretsin ki haklıydı. Söyleyecek pek birşeyim yoktu. Beni bu denli değiştiren kadına baktım. İşte şu zamana kadar söylemek istediğim dilimin ucuna kadar gelen cümleler dökülüverdi dudaklarımdan
"Seni Seviyorum" şuh bir kahkaha attı. Piskopata bağladığını filan düşündüm. Sonra bi anda bakışları keskinleşti.
"Ben... Ben Seni SEVMİŞTİM" diye bağırdı. Ağlamıyordu ama gözleri dolmuştu. Kapıya doğru ilerledi. Arkasını dönüp bana son bir bakış attı. Kaybetmiştim.
Kalbimdeki bu çöküşü ilk kez bu denli ağır hissediyordum.
İliklerime kadar yaşadığım kadın.
Kelimeler fısıltı gibi çıktı ağzımdan
"Gitme"