"her kadın çiçektir, ama o ölüm çiçeği"
O umudun içimdeki umutsuzdu.
O aşkın içindekil yalnızlıktı.
Onun hikayesi, tükenmişliğin sonunda başladı. En yakın arkadası Melisa onun sadece arkadaşıydı. Ama o da onun karanlık hayal dünyasında birisiydi, sadece mutlu olmak istedi lavinya, ama olmadı.....
Ona "deli" dediler. Ona "manyak" dediler. Ama o sadece, ruhsuz güldü. Hiçbir şey ona engel değildi,ama onun karanlık dünyası ne onun peşini bıraktı ne de Melisa'nın.....
Hasta olduğunu örneğinden beri çok şey değişmedi onun için. Sadece biraz daha kötü hisseti,hissizleşti.... onun için küçük şey olsada Melisa için sadece lavinyayı kendine inandırmaktı. Ama yapmadı..... yapamadı.....
Abi kitapları kıtlığı çekiyorsanız doğru yerdesiniz. Sizden istediğim ana karakter olan kız ile empati kurmanız. Babasına olan düşkünlüğünü anlamanız. Bu kitapta önyargılı abiler yok, karışan bebekler yok. Alışılmış klasik abilerim hikayesi değildir. Dikkat! Bu kitabı okurken neden benim abim yok diye dert yanabilirsiniz :)
"Onu istemiyorum." Nefret dolu bakışları bendeyken babamdan uzaklaştı. "Benim kızım değil o!" dedi ve üstüme atılmak için hamle yaptı. Fevri bir hareketle geriye kaçarken hemşirelerden biri annemin koluna enjektör sapladı. Sakinleştirici olduğunu tahmin ettiğim sıvı bedenine girdi, hareketleri yavaşça kesilirken hala sayıklıyordu.
"Gerçekleri söyle ona Yılmaz." dedi uykuya dalmadan hemen önce. "Öz ailesini bulsun."
Beni bitirecek kelimeler dudaklarından döküldü. Annem odaya alınırken babam da peşinden gitti. Bedenim titredi, vücudumu soğukluk kapladı. Bir insan narkozluyken asla yalan söyleyemezdi.
Başlangıç: 12 Haziran 2022