Bu öyle herkesin bildiği masum kızın kötü çocuğa aşık olması değildi veya kötü çocuğun masum kıza aşık olması da değildi. Bu platonik bir aşktı. Kaşılıksız bir aşkta insan ne kadar dayanabilirdi ki? Peki Kumsal, kalın duvarlar ardına saklanmış Poyraz'ın duvarlarını yıkabilecekmiydi? Yoksa bu sadece bir hoşlantımıydı? Ya da kendini kaybetmiş bir şekilde onun akıntısına kapılıp hislerini ona açıklayacak ve sevgisine karşılık bulabilecek miydi?