Herkese Rağmen

ileriki bölümden bir kesit...

Ahsen Şahin

Sen bu satırları okurken ben senden kilometrelerce uzaklarda olamaya devam edeceğim. Sen bunu yazanı anlamaya çalışıyor olacakken bende hayatıma kaldığım yerden devam etmiş olacağım. Sen bunu yazanı anlamış olduğunda, gözlerinden yaşlar süzülürken, ben oturup denizi izliyor olacağım.

Bana acımasız diyebilirsin. Bana vicdansız da diyebilirsin. Hatta bana senden nefret ediyorumda diyebilirsin. Bunları söylemek senin en doğal hakkın. Çünkü sana bir açıklama bile yapmadan terk ettim. Peki, ne değişti dediğini duyar gibiyim. Aslında hiçbir şey. Sen beni tanımazken benim hayatımda hiçbir şey değişmedi.

Ben sadece bunu sana borçlu hissettim. Sana açıklama yapmayacağım. Neden terk ettiğimden sana bahsetmeyeceğim. Gerçeği bilmek senin için bir şeyi değiştirmeyecek.

Sadece şunu bil ki sen bu hikayede mağdur olansın. Seni merak etmedim değil. Lakin o cehennemde bir kere daha yanmayı göze alamadım. Seneler sonra bu satırları yazarken sadece şunları hissettim. Benim yaşlarımdan oldukça küçük bir genç kızın bu satırları, ne ümitlerle okuduğunu. Seneler sonra bugün o evden kaçmış, özgürlüğüme kavuşmuştum. Arkamda seni bırakarak. Pişman mıyım? Asla.

Sana şunu söylemek istiyorum. O cehennemde yanmak istemiyorsan o adamdan kurtul. Hayatını enkaza dönüştürmesine izin verme. Kaç, kurtar kendini. Yeni bir başlangıç yap. Yoksa ölene dek o evde tutsak olarak kalacaksın. O evden kaçtıktan sonra benim için her şey geride kaldı. Size ne oldu hiç bir fikrim yoktu. Ama tek merak ettiğim şey sendin. Evet bunu itiraf etmeliyim. Senin o adamdan kurtulup kurtulamadığını merak etmiştim. Şunu bil ki aklımdaydın. Bu yüzden son zamanlarda seni araştırdım ve onunla olduğunu öğrendim. Ve sana bunu borçlu hissettim.

Üzgünüm karşına çıkamadığım için.
Üzgünüm seni tanımadığım için.
Üzgünüm sana