Moja Nadzieja

Julia ma 21 lat i przez całe życie mieszkała razem z przybraną matką w miasteczku La Merceded. Teraz zmierza autobusem do Buenos Aires, ścigana przez ludzi z fabryki, dla której pracowała jej matka. Kobieta odkryła bowiem, że jej przełożeni są odpowiedzialni za wywołanie śmiertelnej choroby, na którą sama zmarła. Przed śmiercią zdążyła zgromadzić obciążające ich dowody i wręczyć je córce. W trakcie długiej podróży do stolicy Julia poznaje Tomasa, przystojnego bruneta, który wraca do rodziny po czterech latach nieobecności. Mężczyzna od razu wpada jej w oko, dlatego przeżywa wielkie zaskoczenie, gdy odkrywa, że jest księdzem.
Po przyjeździe do Buenos Aires Julia szuka schronienia w klasztorze Świętej Rosy. Przełożona zgromadzenia była bliską przyjaciółką jej adopcyjnej matki z czasów dzieciństwa. Po wysłuchaniu opowieści dziewczyny, zakonnica wpada na szalony pomysł: ukryje ją pod habitem nowicjuszki i ochrzci imieniem Esperanza. Julia z łatwością odnajduje się pośród sióstr zakonnych i zaprzyjaźnia z jedną z nich, siostrą Clarą, nieświadoma, że tak naprawdę jest ona jej biologiczną matką.
Tomás wprowadza się do rodzinnego domu, którym zajmują się jego brat Máximo i przyszła szwagierka Eva. Po tragicznej śmierci rodziców Máximo przejął udziały firm - w tym tej, dla której pracowała Blanca, matka Julii - dzięki ambicji oraz surowości bez trudu odnalazł się na stanowiskach kierowniczych. Eva sekunduje narzeczonemu i dobrze zna wszystkie jego matactwa. Sama również postępuje nieuczciwie, ukrywając przed nim fakt, że wciąż jest zakochana w swoim dawnych narzeczonym - Tomasie.
Niespodziewana decyzja Máximo o wycofaniu wsparcia dla klasztoru Świętej Rosy bulwersuje Tomasa. Ksiądz stanowczo się temu sprzeciwia i przejęty losem sióstr zaczyna coraz częściej je odwiedzać. Częste wizyty Tomasa onieśmielają Esperanzę, która szybko traci dla niego głowę. Nowicjuszka