Kış Papatyası

Bazı papatyalar kışın da açar...
Kışın da açan papatyalara şahit oldunuz mu? Bazıları öyle şanslıdır ki baş ucunda her mevsim onunla şefkatle ilgilenen insanlar vardır.

Çiçekleri bu kadar seven bir insan, bi insanı çiçek gibi sevebilir mi?

-------------------------------------------------------------------------------------------------

Dershaneye yürüyerek gitmek istedim. Sabahları temiz hava almak iyi oluyordu. Ecrin hastalığını bahane edip beni dershaneye yalnız gitmek zorunda bırakmıştı. Yol kenarında minik bir papatyaya rastladım. Yol kenarına o kadar yakındı ki hızla geçen herhangi bir araba onu paramparça edebilirdi. Çantamdan suyumu aldım. Cebimden çıkardığım peçeteye biraz su damlattım. Köklerini narince zarar vermemeye çalışarak peçeteye sardım. Yoluma devam ettim.

Karşımdan gelen çocuk gözlerini elime dikmişti. Birden karşımda durdu, çok şaşırdım. Bir hışımla elimi koparırcasına aldı elimden minik papatyayı. Çok sinirlenmiş, bu yaptıklarına bir anlam veremiyordum.
"Heeyy, ne yaptığını sanıyorsun sen!" Yüzüme sert ve anlamsızca bakıyordu.
"Nasıl yaparsın bunu! Sadece hoşuna gitti diye onu koparmak zorunda mısın? Buna hakkın yokk!
Çok sert bağırmıştı. Ne sanıyordu, onu keyfimden kopardığımı mı?
"Senin ağzından çıkanı kulağın duyuyor mu? Ben onu koparmadım." Peçeteyi açarak köklerini ona gösterdim. "Bak, görüyor musun?" Mahçup bir bakışla bana baktı.
"Ben kendi zevkim için başkasının ya da başka birinin özgürlüğünü engelleyecek biri değilim ama sen bakmakla görmek arasındaki farkı farkedemeyecej kadar körsün!"
Sözlerimi bitirip arkama bile bakmadan dershaneye yöneldim...