KAYDIRAK

bundan tam 10 sene önce tanıştım onunla; 1. sınıfın ikinci dönemiydi okuldan çıktım eve geldim. üstümü değiştiğim gibi evin alt sokağındaki parka gittim. gözüm hemen sağ tarafımdaki sarı, o yaşlardaki bir çocuğa büyük gelebilecek kaydırağın tepesindeki siyah saçlı kırmızı yanaklı çocuğa kaydı. kaydırağı nasıl sıktığı hala gözümün önünde. derin bi nefes aldı ve bir cesaretle kendini kaydıraktan bıraktı. kaydırağın sonunda kendini durduramayıp yere düştü. ağlamaya başlayınca bekledim ailesinden birisi gelir diye gelmedi. yanına gittim eline taşlar batmıştı temizledim hemen ama ağlaması geçmedi. sarıldım ona çünkü ben ağlarken annem sarıldığında rahatlardım. ama büyüyünce anladım canı acıdığı için değil. kaydırağın sonunda onu kimse beklemediği için ağlıyordu.