Efendilerin Konagı

Yonca ,korüdordaki eski ankesörlü telefon kulağında , duyduğu şeyden emin olmayarak korku içinde dikilmiş ,sesi titreyerek konuşmaya çalışmıştı.
"Ama...ama...Dönmezsin ki...."
Demişti..
"Artık dönmezsin sen...dört yıl...hiç gelmedin..
Hiç gelmedin......şimdi de bu...iki koca yıl daha...
Ali..."
Delikanlı sözünü bitirmesini bile beklemeden vermisti ağzının payını....
Her zamanki gibi...
Azarı işitip yanında dikilmekte olan delikanliya uzatti ahizeyi.
"Seni istiyor,"
Ömer konuşmaya daldığında daha da duramadı yanlarında.
Dört yılda sesini ilk defa duyurmuş onu da ben gidiyorum demek için kullanmıştı.
Sitem etmesine,
Itiraz etmesine bile izin vermeden...
Ömer i istemişti çabucak....
Zangır zangır titreyerek nereye gittiğini bilmeden ,yürüdü gitti.
.....
Yatakhanedeki yatağına kadar gidebilmis, sırtı dimdik , yavaşça çöküp kalmıştı ...
Görmeyen gözleri camdan görünen manzaraya dönük.
Dört yıl ..
Hapiste gibi çile çekmiş, gün saymıstı .
Şafak şafak....

Ve deli gibi okumuş, ders çalışmıştı...
Çünkü hissediyordu,
Zeki ve parlak bir genç ,okumamış bu kızı yanına yakıstırmaz ....
Kendi gibisini ister yanına....
Elini tutmak ,
Yanyana yürümek ...
Bu , benim kızım demek için...
BENİM.....
Kiz yıllarını Ali ye denk olmaya çalışmakla geçirmişti. .
Döndügü vakit farketsin diye ....
Fizik öğrenmiş, matematik, tarih öğrenmişti...
Uzayı sonra...kara delikleri...kuantum....
Hücre......
Internet bulduğu her yerde..,
...

Eline gecen hicbiseydi...
Bu gün anlamıştı bunu.....
Başarıyı yakaladı....
Dönmeyecek.....
Aşka geri dönmeyecek......
Seni unuttu..........