Role Playing World. Isa ka bang Rper?
Kung ganun, alam mo kung para saan ang mundong ito.
Bukod sa pagtulog, isa ito sa mga paraan para makatakas sa realidad.
Kumbaga..
'Deactivation of Real Life'
Hindi ba?
Kahit sino, pwede mong i-port. Ultimo garapata ng aso niyo, pwedeng pwede. Wala naman silang pake sayo.
Bakit nga ba gusto nila dito?
Ito kasi ang mundo na malayo sa mapanghusgang mga mata ng tao pero asal hayop.
Malaya kang gawin lahat ng gusto mo.
Ang saya diba?
Hindi kagaya sa totoong buhay na limitado lang ang kaya mong gawin.
Mahirap magkamali, kasi huhusgahan ka nila agad.
Kung wala kang taglay na magandang pagmumukha at katawan, lalaitin ka agad.
Pangalan lang ang alam nila sayo, pero pakiramdam nila batid na nila ang buong pagkatao mo.
Away at Gulo. Hindi ba nakakasawa yun?
Pero sa Fake World na to, pwede kang makahanap ng kaligayan.
Malaya kang gawin lahat ng nais mo. I-report mo mga account nila hanggang sa magsawa ka. Pero wag ka lang magpapahuli, kasi baka ipakulam ka nila.
Role Playing World - Mundo ng pagpapanggap
Sa bawat nilalang na makakasalamuha mo, may nakatagong ibang pagkatao.
Ibang-iba sa mukha na nakikita mo sa mga litrato.
Ibang-iba sa katauhan na ipinapakita nila sayo.
Gusto mong malaman ang totoong katauhan niya? Ikaw bahalang mang-ungkat nun sa kanya kung papayag siya.
Walang magugulat.
Walang mabibigla.
Handa ka ba?
___________________________________________
PS: Iba ang poser sa rper. Punyeta ka. Wag mapilit, baka sakalin kita.
PSS: Kung wala kang alam sa mundong ito, better na wag mo nang ituloy ang pagbabasa. Hindi ka makakarelate.
•Feel free to read
•Feel free to leave
PSSS: Role Playing World do really exist on facebook.
TOTGA (Candy Stories #4) (Published under Bliss Books)
54 parts Complete
54 parts
Complete
Engineering students Pfifer and Ivan know that what they have is something special. Without a proper label between them plus an ugly twist of fate, can they manage to be together in the end--or will they remain as each other's TOTGA and nothing more?
***
May feelings na laging nandiyan, nakaabang kung kailan magpapapansin. Nakaabang kung kailan ako titisurin sa mga pamilyar na kanta, lugar, at salita. Magpapaalala sa isang mukha na hindi ko naman gano'n kakabisado pero pamilyar. Magpapaalala sa mga dating pakiramdam.
Malalaman mo raw kung sino ang The One That Got Away mo kapag narinig mo 'yong salita at nakaalala ka ng iisang tao lang; nakatisod ka ng mga dating pakiramdam; nangulila ka sa mga nakaraang saya; nakaalala ka ng mga pamilyar na sakit.
Sabi, time heals wounds at distance makes one forget. Bakit parang hindi naman effective? Bitbit ko pa rin lahat ng what if. Hindi pa rin ako makatakas sa maraming sana.
Ako ba ang bumitiw o siya? Tapos na ba kami talaga?
Ang sarap magtanong kaso...wala nga palang kami noon.
Disclaimer: This story is written in Taglish.