Herkesin yaşanmışlıkları,yaşamadıkları,hayalleri,umutları vardır öyle değil mi? Ya yaşayamadıklarına ne demeli?Ölümün getirdiği sessizlik damarlarınızda dolanırken, onsuzluk bilmeyen kalbinizin her atışında pes ederken , saatlerin tik takları hissiz vücudunuza hükmederken , her defasında hayatın vefasızlığı gelir akla. Hep mi papatyalar suçludur bu hayatta? Hep mi onlar yalancıdır?Seviyor çıktığında sevilmemenin sevmiyor çıktığında da gene sevilmemenin vebasını neden hep papatyalar öder bu hayatta?Ama inanıyorum ben, parçalar yerini bulacak.Ve belki şu an sayamadığınız bir milyon parçadan,kırıklardan kocaman bir yürek ortaya çıkacak. 💔💔