Saat kaç olduğunu bilmiyordum ama bu ıssız sokakta duyduğum tek ses yağmur sesinden bașka bir ses değildi. Yanımdan gecen arabanın yolda ki suyu üzerime sıçratmasa her șey yolundaydı. "Bizde insanız be insan bi yavaș sürer! Dağ bașımı burası!" arkasından hem bağırıyor hemde üzerimi silkmeye calıșıyordum.Camur olmuștu üstüm bașım. Böyle düșüncesiz insanlar yüzünden uğrașıyordum iște. iște o yağmurlu bi günde hikayemizin bașlayacağını bilseydim.Çamuru dert etmezdim. Eğer sizde Nefes ve Ensar'ın hikayesini merak ediyorsanız kütüphanenize ekleyin.