"Peki ,bundan sonra sana ne diye seslenmem lazım." dedim ona yaklaşarak. Yüzümde en geniş gülümsemem ile ondan cevap bekliyordum. O ise ilk önce koca sırıtış olan dudaklarıma ardından ondan cevap bekleyen gözlerime baktı. Aklı karışmış gibiydi. Tek kaşımı kaldırarak ısrarıma devam ettim. "Soo Hyun desen yeterli sanırım." diye mırıldandı. "Sanırım benden büyüktün . O zaman Soo Hyun oppa desem daha güzel olur." diyerek hiç cevap vermesine fırsat tanımadan kapıya doğru koştum. Onu arkamda bırakırken gülümsemem hala yüzümdeydi. -Ben sanki seni sevmek için doğmuş. Kaderimin beni buraya kadar sürüklemesine izin vermiştim- -Bir Koreli erkek ve Bir Türk kız ,karışık aileler , her şeyin ortasında kocaman bir aşk...