Çok tuhaftı herşey çok hızlı gelişmişti. Beni öldürmek isteyen göçebe vampir ısırmıştı kanlar içindeydim yardım edin diye bağırıyordum, acı gittikçe vücuduma yayılıyordu felç ediyordu adeta.Sonunda dayanamayıp pes etmiştim acının beni ele geçirmesine zehrin kanıma karışmasına izin vermiştim.Gözlerimi hafif açtığımda bir ışık vardı. Çok parlaktı rahatsız ediyordu , kafamı başka tarafa çevirip tekrar baktım işte ordaydı benim meleğim oradaydı çaresiz eli kolu bağlı ne yapabilceğini düşünüyordu .Onu hiç bu kadar çaresiz bir şekilde görme miştim. Sonra kalbim de bir ağrı hissettim ve vücudumun yanmaya başladığını dayanılmaz acı son bulmak bilmiyordu.Elimde bir baskı hissettim kim olduğuna bakmak için son kez gözlerimi açtım. Tüm benliğiyle karşımda duruyordu o kadar güzeldi ki melekten farkı yoktu. Gözlerimiz buluştuğunda bana tek bir kelime söyledi yapması zor birşeydi "Seni kurtarcam sevgilim sadece dayan az kaldı biraz daha dayan.Seni çok seviyorum bunu asla unutma" Bende ona karşılık olarak "Beni seni sevdiğim kadar kimse sevemez sevgilim"demiştim sesim biraz fısıltı gibi çıksada onun beni anladığından ve duyduğundan emindim. Onun için bu içimde ki acı ile savaşcaktım sonu ne kadar kötü olursa. AYRIŞTIRMAK ÇOK DA ZOR DEĞİLDİ... GERÇEK OLMAYAN KARANLIK... GERÇEK OLAN İSE KIRMIZIYDI....All Rights Reserved