Zee van Messen

Het mes is mijn enige vriend, sprak hij me toe op fluistertonen vanuit de schaduwen. Ze is eerlijk, maar misbegrepen door de verkeerde handen die haar geaardheid misbruiken. Ze wordt door iedereen en allen gebruikt voor haar buitenkant, haar binnenkant telt nooit mee. Ze is oprecht voor haar bestaan, snijdt met gemak door de leugens heen. Iedereen die haar vreest en liefheeft op hetzelfde moment, iedereen die haar vraagt en haat. De creatie waar de gebroken generatie naar treedt terwijl de maatschappij tegen haar treedt, preventie voor haar gebruik. Maar zij biedt rust, een moment van stilte in de overbezette gedachten van de jeugd die de vorige generaties brengen. En zij willen haar van ons afnemen, haar warmte en vrede, de liefde die we missen. Zij vult de leegte en de emoties die verdwenen blijken te zijn. Het enige mispuntje van haar schoonheid, ze lijkt uit de hand van God, maar werd uitgevonden door de Diablo.