KORKMA BEN VARIM

Tahta kulübenin çatısına vuran yağmur damlaları gibiydi içimdeki hüzün. Küçük damlacıklar halinde gözlerimden yavaş yavaş süzülüyordu. Dışarıdaki silah sesleri ise içimdeki korkuyu bin kat daha arttırıyordu. Saklanmalıydım. Tek dileğim bulunmamaktı. Yavaşça açılan kapının gıcırtısını duyduğumda kalbim duracak gibi oldu. Ben ne yapmalıyım diye düşünürken onun sesini duymamla bir nebze de olsa rahatladım: "Benim." Yüzümü yavaşça ona dönüp saatlerce düşündüğüm tek kelimeyi söyledim: "Korkuyorum." Önce yüzümdeki göz yaşlarını sildi. Sonra da beni güçlü kollarıyla sardı. Ve ben bu halde uykuya dalmadan önce fısıltıyla tüm sıkıntımı gideren üç kelimeyi söyledi: "KORKMA BEN VARIM." <3<3<3