Boş koridorda ilerlerken "Ben nereye gidiyorum ya" diyerek geri döndüm. Dönmemle birine kafa atmam bir oldu. EVET EVET KAFA ATTIM! "Ah çok pardon. Gerçekten bilerek olmadı. Bi yerine bişey oldu mu? Ah özür dilerim." Ben böyle ard arda konuşurken karşımdaki çocuğun bana anlamaz gözlerle baktığını farkettim. Tabi yaa. Kızım sen Kore'desin. Türkçe konuşursan tabi anlamaz. Mal yaa, yemin ederim gerizekalı. "Sensin mal be" diye cırladığımda karşımdaki çocuk irkildi. Tamam lafımı geri alıyorum. Mal benim. "Özür dilerim bi an Kore'de olduğumu unuttum. Bilerek çarpmadım Bi yerine bişey oldu mu?" dedim. "Yok sorun değil. Alışkınım ben" dedi karşımdaki çocuk. "Nasıl yani? Devamlı birileri kafa mı atıyor sana?" diye sordum şaşkınlıkla. Çocuk birden kahkaha atmaya başlayınca bildiğin yerimden zıpladım. Neye gülüyordu bu şimdi? "Şaka yaptım ya. Ne alışması." deyip tekrar kahkaha atmaya başladı. Ay acaba okulun delisi mi bu?All Rights Reserved