"Melisa içindeki çiçeklerle siyahtı, yalnızdı. Rüzgar kıyamadı Melisa'sına, üfledi siyaha ve dağıldı gitti siyah. Melisa kaldı zehirli çiçekleriyle. Sonra Rüzgar kıyamadı yine Melisa'sına yine, üfledi çiçeklere polen polen akıp gitti renkler. Melisa kaldı bir başına. Rüzgar son defa üfledi hayata, son rengi umut olsun diye... Ve dağıldı gitti Rüzgar yanında Melisa'sını da alıp götürürken."All Rights Reserved