Trabzon Çirkini

Zihni birçok benliğe bölünmüş bir kız...
Onu o bölünen kişiliklerinden kurtarmaya çalışan bir çocuk...

/\

Sözcüklerin anlamını yitirdiği araf denen kısımda ikimizin ruhları idam edildi.
O an gözlerimizin birbirine değen gözbebekleri birbirine uzattı ellerini.
Akan her damla yaş çektiğim her acıdan intikam aldı.
Büyük bir savaş başlattı gözlerimiz.
Bu savaşta kazanan olmayacaktı.
Yenilen olmayacaktı.
Galibiyet kavramı çöplüğe atılmıştı.
Ve her horoz kendi çöplüğünde öterdi.
Galibiyet çöplükte yok oldu.
Acıyan canımı avuçladı adam.
Avcunu yakarım diye korktum. Avcunda yok olurum diye korktum. Halbuki yok oluşum en güzel de avcuna yakışırdı ya.
"Bir gün ölürsem, ellerinde olayım." diye fısıldadım.