De inspirerende, oppeppende klanken van de muziek die uit het kleine apparaatje in mijn hand vandaan komt, stromen geleidelijk mijn oren binnen. Ik tuur uit het raampje van het vliegtuig waarin ik al zo'n acht uur zit. Onder me kabbelen de golven van de oneindig wijde zee, boven me straalt de zon haar licht uit over het gehele wateroppervlak. De ontspannende stem van de zangeres streelt mijn gedachten en brengt me volkomen tot rust. Langzaam vallen mijn ogen dicht en ik geef me helemaal over aan de zenuwen en spanning die zich in mijn lijf opborrelen...
"Welcome to the John F. Kennedy Intenational Airport, we hope you enjoyed your flight," klinkt er plotseling door de speakers. Ik schrik op. Gehaast grijp ik mijn spullen bij elkaar, zeg ik gedag tegen de aardige man waarmee ik onderweg een leuk gesprek heb gehad en stap ik zelfverzekerd het vliegtuig uit.
New York City, here I come.
Flo is net klaar met haar middelbare school en begint aan haar nieuwe studie in New York. In haar simpele appartementje en met haar minimaal haalbare loontje komt ze prima om en maakt ze iets van alles wat er op haar padje komt. Ze blijft roekeloos en optimistisch onder alle omstandigheden - waarschijnlijk de oorzaak van haar ongelooflijke onhandigheid - maar ze gelooft erin dat alles uiteindelijk weer goed komt. Ze weet het zeker.
Denkt ze.
Hoopt ze...