CEHENNEMIN GIRDABI

*

Karartılmış hayatında sevmeyi bilmiyor, kelimenin anlamını bile kestiremiyordu. Sessizlik içinde büyürken, kalbi kendisiyle çığlık çığlığa büyümüştü. Onun artık bir amacı yoktu. Amacını bitirmişti.

Kaderine boyun eğmiş ve kaderin iplerini boğazına geçirerek cehennemden farksız yaşamın içine girmişti. Kim olduğunu, çocukluğunu her saat ağlayarak kaybetmiş ve unutmuştu. O kimdi?

Canı her acıdığında bunu umursamıyordu. Acıyı bedeninde kötü bir his olarak algılamak yerine artık güzel his olarak algılıyordu. Acıyı seviyordu.

Peki bu acıyı sevmek sadece onun içinmi geçerliydi?.