"Yeter artık! Uğraşma benle, ne yaptım sana? Ne istiyorsun benden ?!" "Ne mi istiyorum?" dedi sakince. Bu sakinliği çok sinir bozucuydu. Evet anlamında kafamı salladım. Biraz durdu ve kesin bir dille "Sevgilim olmanı istiyorum."dedi. Şaşkınca ona bakıyordum. Ne diyordu bu onu seviyordum. Bu tehlikeliydi ne kadar uzak durursam o kadar iyiydi. Onunla sevgili olmak hatta evlenmek bile istiyordum. Ama o beni sevdiği için değil ailesini memnun etmek için istiyordu. Ben bunları düşünürken acı gerçekler yüzüme vurmuştu gözlerim doluyordu. Deli gibi ağlamak istiyordum. Bir cevap bekler gibi bakıyordu gözlerimin içine bakmasını istemiyordum. Ağladığımı görsün istemiyordum. Hızla kafamı çevirdiğimde çenemden tutup geri kendine çevirdi. Ağladığımı görünce kaşlarını çatıp göz yaşımı sildi ve "neden ağlıyorsun?" Dedi "Biz yeniden başlayamayız." Dedim "neden?" Dedi sitem eder gibi sinirlendiği o kadar belliydi ki ama bende artık dayanamıyordum sevdiğim adamın beni sevmediğini bilmeye dayanamıyordum. "Beni sevmeyen bir adamın sevgilisi olucam öyle mi? İstemiyorum kendi çıkarların için başkasını bul! Ben seni severken senin beni sevmemen zoruma gidiyor anladın mı?!" Diye bağırdığımda "seni sevmediğini nerden biliyorsun?" Dedi ve beni kendine çekti. Daha ne yaptığını anlamadan beni sırtına attı "Yeniden başlıyoruz!" Dedi ben onun bu aşk itirafını anlamaya çalışırken onun bu sözüyle ağzımdan çıkan şey "Yeniden mi?" Oldu. -------------------------------------- Sahte hayatların gerçek olması bir mucize değil mi?