Littekens verdwijnen niet

Amélie, een meisje die altijd ergens anders was.
Anders dan de rest.
Ze was rustig.
Ze deed alles in stilte.
Mensen negeerden haar.
Ze was gebroken.
Haar buitenkant aan elkaar gelijmd,
met een glimlach als masker.
Ze was bang.
Altijd bang.
Ze zag in alles en iedereen gevaar.
Beschadigd, vernederd en mishandeld.
Zwijgend over haar pijn.
De pijn die lelijke wonden heeft achtergelaten.
Littekens.
De littekens laten haar verhaal zien.
Ze wil het verhaal vergeten.
Ze doet er alles voor.
Maar was als dat niet genoeg is?
Wat als haar littekens ervoor zorgen dat ze niet verder kan?
Wat als haar littekens opnieuw worden opengekrabd?