PROLOGUE
Minsan ba naranasan mo nang magmahal?
Yung tipong okay lang kahit masaktan ka , basta masaya lang siya.
Yung kahit ilang beses ka niyang saktan, nagagawa mo pa din siyang mapatawad.
Yung iniiwan ka niya pero umaasa ka pa ding babalik siya.
“PROMISE”
-To afford a basis for expectation.
Totoo ngang pag nagpromise ang isang tao, may aasahan ka, aasa ka. Pero sa ngayon, iilan na lang ang nakakatupad ng promise nila. Ngayon nagsisisi ako kung bakit ako naniwala sa PROMISE na yan.
Totoo nga kayang “Promises are made to be broken.” Sana hindi. Kahit minsan sana magawa mong tupadin lahat ng pangako mo. Pero tanga ko, Umasa ako. Ngayon ko lang nalaman na MASAKIT pa lang UMASA. Mahirap tumupad ng isang Pangako.
[No expectations, no disappointments]
“Sana di ka na lang nangako, Sana hindi ako nasaktan” –
TOTGA (Candy Stories #4) (Published under Bliss Books)
54 parts Complete
54 parts
Complete
Engineering students Pfifer and Ivan know that what they have is something special. Without a proper label between them plus an ugly twist of fate, can they manage to be together in the end--or will they remain as each other's TOTGA and nothing more?
***
May feelings na laging nandiyan, nakaabang kung kailan magpapapansin. Nakaabang kung kailan ako titisurin sa mga pamilyar na kanta, lugar, at salita. Magpapaalala sa isang mukha na hindi ko naman gano'n kakabisado pero pamilyar. Magpapaalala sa mga dating pakiramdam.
Malalaman mo raw kung sino ang The One That Got Away mo kapag narinig mo 'yong salita at nakaalala ka ng iisang tao lang; nakatisod ka ng mga dating pakiramdam; nangulila ka sa mga nakaraang saya; nakaalala ka ng mga pamilyar na sakit.
Sabi, time heals wounds at distance makes one forget. Bakit parang hindi naman effective? Bitbit ko pa rin lahat ng what if. Hindi pa rin ako makatakas sa maraming sana.
Ako ba ang bumitiw o siya? Tapos na ba kami talaga?
Ang sarap magtanong kaso...wala nga palang kami noon.
Disclaimer: This story is written in Taglish.