de jongen van negen uur

Nova is het pleegkind van een oude vrouw die ver weg in het bos woont. Ze wordt mishandeld, maar gaat niet weg. Er is toch niemand anders die haar wilt. Althans, dat is haar wijs gemaakt. Ze heeft haar eigen kamer, en elke keer als er mensen langskomen maakt ze daar foto's van. Die hangt ze op aan een prik bord, bestudeert ze en maakt ze informatie voor aan. Het enigste wat ze heeft is een oud fototoestel, een computer en een heleboel boeken. Daarmee bedenkt ze van alles; computer systemen, camera systemen, gevangenis systemen en nog veel meer.

Ieder jaar weer komt die éne man. Hij gooit haar in de hoek van haar kamer, zoekt alles door, en neemt al haar informatie mee. En ieder jaar begint ze weer opnieuw.

Deze keer, neemt de man voor de verandering een foto van een jongen mee. En dat doet hij nooit. Hij neemt altijd alleen haar plannen mee. Maar het is haar favoriete jongen. Die elke vrijdag avond stipt om negen aanbelt. Ze zet dan koffie voor hem en haar pleegmoeder en wordt dan, ook waar de jongen bij is, geslagen en uitgescholden. En hij is dan de enige die een beetje medelijden toont.

Maar die laatste keer dat die man weg gaat uit haar kamer, laat hij de deur open staan. Normaal is die deur op slot. En hij gaat nooit open. Zelfs niet met haar krachten. Dus besluit ze te ontsnappen. En ze gaat naar hem opzoek.

Nova ontdekt heel veel over zichzelf, en haar kleine wereldje blijkt met de minuut groter te worden. Zouden er dingen zijn, die ze niet eens over zichzelf wist?