Ontvoerd!!
  • مقروء 236,598
  • صوت 4,854
  • أجزاء 44
  • مقروء 236,598
  • صوت 4,854
  • أجزاء 44
إكمال، تم نشرها في مايو ٢١, ٢٠١٧
De persoon duwt me een busje in maar hij duwt zo hard dat ik tegen een andere man aan bots. Ik gil en spring achteruit waardoor ik vanachter word vast gepakt door de eerste man. Mijn hart bonkt in mijn borstkas.

Ik gil nog een keer maar hij legt zijn hand al op mijn mond en zegt, "niet gillen het heeft toch geen zin."

Er loopt een rilling over mijn rug bij het horen van zijn kille stem. Tranen springen in mijn ogen.


[Herschreven in oktober/november 2021]

Hoogste rang:
#1 in willekeurig 28~01~2023
#2 in willekeurig
30~11~2017 / 04~01~2018/ 12~11~2021

#1 in avontuur 14~12~2021
#2 in avontuur 20~06~2020

#1 in misdaad 31~07~2019 / 27~07~2022

#1 in actie 12~01~2022
#2 in actie 28~10~2019
#12 in actie 18~09~2018

#3 in thriller 03~06~2022

Ik heb heel erg mijn best gedaan om dit boek te schrijven dus ik zo het erg op prijs stellen om het niet,op welke manier dan ook, te kopiëren.. 
Alvast bedankt.


Ik hoop dat jullie dit boek leuk vinden xx
جميع الحقوق محفوظة
الفهرس
قم بالتسجيل كي تُضيف Ontvoerd!! إلى مكتبتك وتتلقى التحديثات
أو
#2avontuur
إرشادات المحتوى
قد تعجبك أيضاً
Taken Away بقلم thehemmingsqueen
63 جزء undefined أجزاء مستمرة
Een naam, iets wat jou jou maakt. Iets wat je je hele leven met je mee draagt, Het is een woord waar je naar luistert. Een woord dat jou omschrijf, een woord die je ouders voor je bedenken. Het is een woord die jou uniek maakt. Ik droeg ooit de naam Aisha tot die op een brute manier van mij werd afgenomen, mijn naam was niet meer van mij. Mijn naam hoorde niet meer bij mij, het was niet meer mijn indentiteit. Het was enkel een herinnering, een herinnering aan mijn vrijheid. De vrijheid die ik nooit meer zal terug krijgen. En al zou ik de vrijheid terug krijgen dan nog zal ik voor de rest van mijn leven de littekens met mij mee dragen, de littekens waar ik nooit om heb gevraagd. Ik was verloren, ik had geen schijn van kans. Alles werd van mij afgenomen, en het enige wat ik kon doen was toe kijken. Ik zag hoe alles van mij werd afgepakt, maar kon het niet voorkomen. Ik was verloren, ik had geen schijn van kans. Ik was machteloos. ~ "Je bent ziek!" Ik schreeuw de woorden vol in zijn gezicht, ik weet niet waarom ik dat deed. Ik denk dat ik hoopte op een menselijke reactie, ik hoopte op spijt of op zijn minst een vleugje medelijden. Maar wie houd ik voor de gek, tuurlijk kreeg ik dat niet als reactie. Finn begon keihard te lachen, hij greep me opnieuw vast bij me haren waardoor ik weer wild om me heen begon te slaan wat natuurlijk geen enkel nut had. "Ik ben niet ziek Aisha, jij moet verdomme leren wie de baas is." Ik zet mijn handen ruw op de rand van het bad en probeer me met al mijn kracht boven het water te houden, maar Finn is veel te sterk. Voor ik er benul van heb bevind ik me weer met mijn hoofd onder water.