-Jak mogłeś?!- łzy zaczęły wypływać z oczu, choć tak bardzo tego nie chciałam - O-Oliwia to nie tak jak myślisz! D-daj mi to wytłumaczyć!- zająkał się -Nie ma tu czego wyjaśniać chciałeś mnie wykorzystać!- załkałam -Błagam nie mów tak- nie chciałam na niego spojrzeć, nie mogłam, bo wiedziałam że gdybym to zrobiła mogłabym mu wszystko wybaczyć -Nienawidze cię rozumiesz?! Nienawidzę!- krzyknęłam przez co kilka osób spojrzała w naszą stronę, ale nie przejęłam się tym w tej chwili. W końcu spojrzałam na niego w jego oczach ujrzałam ból, wielki ból. Nie mogłam dłużej na niego patrzeć, uciekłam tak poprostu uciekłam z zamazanym obrazem od łez ********************************* Zapraszam serdecznie do czytania, jest to moje pierwsze opowiadanie. Oczywiście proszę o dużo wyrozumiałości, ponieważ jest w nim wiele błędów i niespójności. Akcja rozgrywa się strasznie szybko, ponieważ, gdy zaczęłam pisac byłam bardzo niecierpliwą osobą i chciałam wszystko jak najszybciej hah. Jeśli nie masz w sobie zrozumienia, nie lubisz jak akcja się szybko odgrywa i przeszkadza kilka braków na przykład zdjęć to nie czytaj! Było to naprawdę dawno i wiem, że opowiadanie nie jest idealne, jednak pojedyńczym osobom się to podoba i mam do niego ogromny sentyment pomimo niektórych naprawdę żałosnych rozdziałów hah, dlatego to dalej istnieje. Pozdrawiam gorąco. ❤️ #24 dla nastolatków - 27.06.17r. #14 dla nastolatków - 29.06.17r. #13 dla nastolatków - 08.07.17r.