E lidhun per ty...

A nuk ta bëra të qartë natën që kaloi? Në zërin e tij ndihej një notë triumfi që, siç dukej, ai e shoqëroi me një goditje grushti në ajër.

-Kam nevojë të dëgjoj që je në rregull kur nuk të kam pranë që të të shikoj dhe mbylla përsëri sytë për të përballuar valën e mallit. Të dije atë që dija unë - sa i rëndësishem mendonte të ishte ai për mua gjë që e bënte kaq të vështirë qëndrimin afer tij. - Më merr shumë malli për ty.
U kapërdiva me vështirësi, duke hapur sytë në kohë për të parë Danilin duke ardhur drejt meje. E ula zërin. - Do të të pres gjithë jetën, për sa kohë që do të jesh imi.

Nuk do të zgjasë gjithë jetën. Po bëj gjithçka që kam në dorë. Më beso.

-Të besoj.

Dëgjova një tjetër telefon që binte atje ku ishte ai. -Zëri i tij u ul në nuancën joshëse që më kishte kandisur gjithnjë t'i ulja pantallonat për të-Do të takojë fiks në orën tetë shpirt- u degjua tek i thoshte asaj.

Dëgjova linjën që u mbyll, dhe, papritur, u ndjeva e vetmuar.

Sa e vogël ishte kjo botë.
Është si një ëndërr. Ende po kërkoj të gjej në të një pikë ku të kapem.