14 Mart, saat yok. Karanlığın köründe, soğuk bir gecede rastladım. Kalbim karşımdaki kişinin, hayatımı değiştireceğini bilmesindendir rotasını gökyüzüne çıkarmış gibi atıyor.
Nefes al,
Sakin ol,
Kendini kaybetmen için bir sebep yok.
O senin hiçbir şeyin,
Sen onun hiçbir şeyisin,
O hiçbir şey,
Aşık olmak yok.
Bunlar kendimi avutmak için söylenen sözlerdi kendimden. Kalbim beynime verilen komutun aksine daha farklı hissediyordu. Onu ilk gördüğüm yağmurlu gece, buz tutmuş banklar ve sokak lambaları sayesinde belli olan yağmaya devam eden kar benim sevgime şahit olacaktı. Daha o andan anlamıştım hayatımı değiştireceğini. Daha o andan anlamıştım...
Bir yapbozu tamamlamak için önce kayıp parçayı bulmak gerekir.
- Gerçek ailem kurgularını okumayı gerçekten çok seviyorum ama okurken şöyle mi başlasaydı böyle mi gelişseydi diye çok düşündüğüm yerler oluyor genelde bende kafamdakileri bir kaleme dökmek istedim. Hikayeme şans verirseniz oldukça mutlu olurum