Küçük bir çocukken hayatın acı gerçeklerini öğrenmiştim.Annem ve babam dışındaki hiç kimse tarafından sevilmeyen bir çocuktum.Yeni evimize taşındığımızda arkadaşlığın ne demek olduğunu öğrenmiştim.Ve bir kaç yıl sonrasında kimseye güvenmemem gerektiğini de.Çünkü arkadaş bildiklerim tarafından aldatıldım.Herkes kendi menfaati için yaşıyor.Bu çok acınası bir durum.Kimse yaptıklarından kendini sorumlu tutmuyor.
Neden?Neden insanlar herkesi kendileri gibi sanıyor?En çokta iyiler...
Hep iyi niyetimizden kaybediyoruz.Değer bilmez insanlara kendilerini özel hissettiriyoruz.Üzülüyoruz.