DÜŞ YANGINI

"Ondan uzak dur Alaz."diye fısıldadı tok ve gür bir erkek sesi.
"Onun bir deniz ya da büyük bir okyanus olup olmadığını bilemezsin. Ya seni güzelliğiyle büyüler yada en dip kıyılarında yavaş yavaş öldürür. Ama sen hala o kıyıdan atlayıp suya ulaşma derdindesin."
Alaz ilk önce tüm bu söylenenlere anlam veremedi. Bu adam kimdi?
"Bu kız seni kurutup sonunu getirecek. Bir saatten sonra ona bağımlı olacaksın." Adamın sesi artık onu ikna etmeye çalışıyor gibi naif ve usul çıkıyordu. Ama onu bir yalana inandırmaya çalıştığı bariz ortadaydı. Alaz bir kabustaydı, ve uyanmak istiyordu. Her duyduğuyla biraz daha yerine siniyor, neler olduğunu kavramaya çabalıyordu.
"Sen ateşsin, o ise deniz kızı." Genç adam beyninden vurulmuşa döndü, tüm bu söylenenler onu fazlasıyla etkilemiş, himayesi altına almıştı. Bağırmaya çalıştı ama sesi büyük bir kafese hapsedilmiş gibiydi.

"Sonunda boğulmak olsa da benim o sularda yüzmem gerek." diye fısıldadı genç adam, kelimeleri zehirli sarmaşıklar tarafından kucaklanmış, ölüm ninnisiyle dökülmüştü.

Alaz uyandı.
Katre yanmaya razıydı.

"Sonunda boğulmak olsa da benim o sularda yüzmem gerek"