Sessizlik esir almıştı koca bir şehri. Her taraf karanlığa bürünürken, sessizlik hâkimiyetini daha çok artırıyordu. Her canlı korku dolu bir şekilde köşeye sinmiş, ne olacağını bekliyordu. Kuşlar uçma özgürlüklerini, kedi köpekler dolaşma özgürlüklerini kaybetmişti. Ama en kötü şey insanoğlunun başına gelmişti. Çünkü onlar düşünme özgürlüklerini kaybetmişti. İnsanı diğer canlılardan ayıran tek özelliklerini kaybetmişlerdi. Korku beyinlerini ele geçirerek düşünmelerine izin vermiyordu. Bir çift kırmızı göz onları hipnotize ederken çığlığı ile kulaklarını esir alıyordu. Ne duyuyorlar ne de görüyorlar... Onlara yol gösteren en büyük iki duyu organını ele geçirmişti yaratık. Fakat bazıları vardı ki, onları ne hipnotize edebildi ne de sağır... Yaratık hükmünü sürdüremediklerinin üstüne karabasan gibi çökecekti. Hem de her fırsatta... Onların kulaklarına ölümü fısıldayıp, kulaklarını ölüm çığlıkları ile dolduracaktı. Zekâlarını ve savunmalarını alt üst yapıp onları öldürecekti. Çünkü onu hapsedenlerden intikamını en iyi bu şekilde alırdı. Hatalarla dolu bir hayat süren insanoğlu artık hata yapmamalıydı. Çünkü onların tek kurtuluşu buydu... 🌪️ ~ blgtr ~03.10.17 {ilk yayımlama} ~13.07.20 {ikinci yayımlama}