Ezber Bozan

Ben Gediz Mercan,zengin değilim.Tanınmış hiç değilim,zaten çok sevilen bir kişiliğim yok.Dışarıdan sessiz,sakin pek konuşmayan bir tip olarak söylenirim.İçeriden çok konuşmayı sevmeyen,az ve öz konuşan,manyak,sinirli birini gözünüzde canlandırdığınızda o kişi benim.Hayatta sadece 3 kişiyi çok seviyorum ,Annem,Buğra,Akay...Ben 1 kere hapise giren,psikolog tedavisi görmüş bir insanım.Ben kendimden vazgeçtim,o benden vazgeçmedi.O kadın benden vazgeçmiyor,hayatımın kadını.Ben daha çok ruhumun kadını demeyi tercih ediyorum.
O kadın Asel Kayaslan asi,sinirli,fevri,acıları var.Benim gibi,ikimizinde acıları yara gibi kapanmayan yara.Birbirimizle tanıştıktan sonra o yaralar kapanmaya,birbirimize ilaç olmaya başladık.Ruhlarımız ince,dirençsiz.Biz ruhumuzu iyileştirmeye ve vücudumuzu dirençlendiricez.Zaman zaman birbirmizi üzsek de,her kavga ettiğimizde daha çok anlayacaz yaramızın açıldığını.Gelin,bu yaraları beraber kapatalım.Asel ve Gediz'in Masal'ına hoş geldiniz... Oku butonuna basarak bu masala ortak olacaksınız.